و باز آمد و آمد

گفتن بودم که در این محکمه عاشق کش

سر حد باطل و حق، خط کج و باریکیست

در گلو می شکند حرف حق حق طلبان

خفقانی که در این روز پر از تاریکیست

رضا نظری

و باز آمد و آمد...

با شکستن بریدند 

ناف ِِ گلوی مان را

در بی گاه  ِِ فریاد

 

 

 «رضانظری» 

و باز آمد و آمد...

در سکوت  ِ شب زدگان
فریاد در گلوی دوزخیان می شکند

 

رضا نظری

و باز آمد و آمد...

گاو مش حسن که دچار گم شدگی شد

سوزن ها

کاه را در انبار

دهان دوختند

 

رضا نظری 

و باز آمد و آمد...

گوش  ِ زمان کر است و چشم زمانه کور
اندیشه های ما همگی نم زده، عقیم
عیب از سلاح ماست، چنان بی اثر شده
گویی که ظلم  ِ ظالم و... آه  ِ  دل  ِ یتیم!

رضا نظری

 

و باز آمد و آمد...

رضا:«یک نویسنده در هر شرایطی که باشد، چه گمنام، چه موقتا مشهور، چه در چنگال زنجیر های استبداد، چه اجالتا بهرمند از آزادی بیان، تنها به شرطی می تواند دوباره با جامعه ای که به او معنا می بخشد همراه شود، و باز آمد و آمد...ادامه مطلب

 

به زیر ِ جدول ِ افکار ِ افلیجی که می خوانم
عفونت های پنهانی میان ِ کهنه چرکینْ زخم های لب فروبسته می آزارد تمام ذهن و جان ِ خسته از تکرارهای بی سرانجامم

پر ِ پرواز من بسته
در این حسرتکده ، حیران
پرنده نام ِ من اما
اسیر ِ دست ِ ناسیران

به خون خواهم نشست آخر در این اعماق ِ دلتنگی
پر از شن های راکد شیشه ام
پرتاب کن سنگی
بزن، بشکن ، بریزانم
که آزادی ست پایانش
که بیزارم از این اندیشه ها
پیدا و پنهانش

رضا نظری
تیر ماه نود و شش

 

و باز آمد و آمد...

 

روزی برسد که گیسوانت پر پشت
من صبح ببافم و تو شب باز کنی
تا زیر کمر بیاید و تاب خورد
با هر قدمت، دل ببری ، ناز کنی

رضا نظری

 

و باز آمد و آمد...

زندگی
گاهی چیزی نیست جز
یک فحش کشدار...

رضا نظری

و باز آمد و آمد...

 جدا افتادگان از شاخه ها زردند و خشک امادلی نازک درون سینه شان دارندمراقب باشصدای خش خشی می آید از برخورد پاهایت به روی برگ های خشکصداها از شکست ِ قلب های بیقرار ِ برگ های بی درخت ِ ماستگره شد کهنه بغض ِ در گلو ماندهدلم خون شدترک برداشتجگر آتش گرفت اما به روی خود نیاوردملهیب ِ سرخ و زرد از جان من برخاستنفیرم در گلو خون شدسراپا خون و خاکسترگمانم وقت فر و باز آمد و آمد...ادامه مطلب